"Dükkancı' ya abi sen yazıyorsun Gazete'de, bilirsin. İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Mühensiliği bitiyor bu sene hayırlısıyla! Abi bize kaç ders çıkarıyorlar? Ne zaman başvurmam gerekiyor?"
"Hocam, bizim İşletme mezunlarının bazılarına fark ders çıkarıyorlar. Bazılarına da ders çıkarmıyorlar. Nedir bu mesele? Şimdi ODTÜ işletme bitrirince fark ders çıkarıyorlar mı? Bizim kuzen Uludağ İşletme bitirdi. O na 2 ders çıkardılar. Bize de fark ders çıkaracaklar mı?"
"Mehmet, bu sene Ankara Hukuk Fakültesi bitiyor! Avkat olacağız hayırlısıyla. DİKATSA'dan bize 7 ders çıkarıyorlar. Ama nasıl başvurmam gerekiyor? Ne yapmam gerekiyor? Ne zaman başvurmam gerekiyor?"
"Usata ya siz GAT'çılar bilirsiniz, şimdi ben Makine Mühendisliğini bitirdim. Askerlik de yaptım. Yunanistan da çalışalım diyorsunuz da, benim diplomamı tanıtmam için DİKAÇA'ya başvuracam. DİKAÇA bana 7 ders çıkarcak. Sonra da bir üniversiteye başvuracam. Bu üniversite de bana 15 tane fark ders çıkaracak. Sonra ben daha iki sene üniversitede mi okuyacağım. Okuduktan sonra da çalışma izni için uğraşacağım. O da Allah bilir kaç sene de çıkacak! E yaş oldu 28. NE zaman hayata atılacaz? Yeter bu kadar baba parası! Şimdi ben gitsem İstanbul'a $1.500 dolar maaşla işim hazır. Niye burada kalayım ki?"
"Yahu sizin eski GAT başkanı İbrahim ne iyi etmiş te Boğaziçi'ni bırakıp bir daha burada sınava girmiş. Şimdi de Trakya Üniversite'sinde okuyor. Duydum da bizim başka bir arkadaşa İskeçe'den Metsovyo Politehnio 31 fark ders çıkarmış Nereden baksan 3 yıl daha üniverste de okumak demektir bu!. Abi böyle şeyleri duyunca niye biz üniversite gençlerini aydınlatmıyorsunuz! Ben Bilgisayr da okuyorum bana kaç ders çıkarcaklar?"
Yukarıdaki 6 kısa soru, altı kısa hayat hikayesi dir. Kahramanlar hayali ya da gerçek ama yaşanan sorunlar hepimizin her yıl içinde yaşadığımız sorunlardır. Hikaye hep aynı.
Lise bitince analar babalar hemen çocuklarını yönlendirir. "Cerrahpaşa Tıp Fakültesinde Doktor olacak bizim kızanımız!" Ya da "Hukuk Fakültesinde okuyup Avkat olacak.!" denir. Denir ama sadece o kadar. Hangi fakültede kaç yıl okuyacak. Orasını bitirince ne iş yapacak? Yaptığı işle kişiliği uyacak mı? Okumak istediği fakültede okumak için kapasitesi var mı? Bu ve benzeri sorulması gereken sorular hiçbir zaman sorulmaz. Bu durum üniversite'ye başlangıcımız apayrı bir sorun. Aslında Üniversite hazırlık sınavına başvuran adayların topluca bir profili çıkarılsa sadece son beş senenin bir profili çıkarılsa, "Batı Trakya Türk Azınlık Eğitimi" nin ürününün çok güzel bir tablosu olur. Aslında bu da başka bir araştırma konusu!
Fakat üniversite bitince Yukarıda anlattığım hikayelerin benzerlerini hep duyarız. DİKAÇA diye bir sorun var. Bir engel var. Baştan çoğumzu bu engel'in sadece biz Azınlık mensuplarına yapıldığını düşündük. Oysa girip çıkan bir sürü arkadaşların da söylediği kadarıyla aslında bu kurm bütün Yurt Dışında okuyan Yunan Vatandaşları için geçerli bir kurum bu. Ancak biz Batı Trakya'lılar belki biraz daha da geciktiriliyoruz. Fakat bu sadece bizim kendi şüphemiz galiba! Yanılıyorsam bilenler lütfen beni düzeltsin!
Fakat işin komik tarafı şu ki Bu engel'I tanımadığımızdan dolayı, DİKAÇA'da yaşayacağımız zorlukları bilmediğimizden dolayı başvuran yeni mezunların büyük bir kısmı nasıl başvuracaklarını bilmiyorlar Bu konuda devreye milletvekillerimiz giriyor. Onlar da ellerinden geldiğince bu konuda birşeyler yapmaya çalışıyorlar. Ancak yıllardır edindiğim izlenim şu ki bıçak kemiğe dayanana kadar, yani iş başımıza düşene kadar konu ile ilgili olarak bilgilenmiyoruz. Bilgilenemiyoruz. Çünkü bu konuda bizleri bilgilendirecek bir kurum, bir topluluk yok! Doalyısıyla da çoğu zaman başımıza gelenleri hep daha önceki yaşayanları buldukça onlardan elde ettiğimiz tecrübeler doğrultusunda biliyor ve öğreniyoruz!
Bundan dolayı da çoğu arkadaşımız başvurmuyor bile! Çoğu arkadaşımız ne yapacaklarını bilemiyor bile! Çoğu arkadaşımız fazla uğraşmıyor bile. Tabi bir de çoğu arkadaşımız Yunanca bilmiyorlar bile! Ancak bu duru zaten onları pekde ilgilendirmiyor! Çünkü karşılarına çıkacak dersleri herhalde türkçe vermeyeceklerdir.
Derim ki;
Bu güne kadar iyi kötü DİKAÇA'ya başvurmuş abilerimiz, ablalarımız var! Doktorlarımız, avkatlarımız, mühendislerimiz, işletmecilerimiz, hukukçularımız, eczacılarımız, öğpretmenlerimiz var. Derim ki bu insanların bu birikimlerini bri araya getirsek. Bu birikimleri, bu tecrübeleri biriktirsek. Sonra bunları güzel güzel dosyalayıp bunları bir kitap haline getirsek. Sonra da DİKAÇA nedir diye soran üniversite öğrencilerinin önüne koysak! Böylece üniversite öğrencileri daha öğrencilik yıllarında bilgilenseler daha iyi olmaz mı?
Hatta derim ki arada bir Şubat Tatillerinde ya da arada bir Yaz Tatillerinde bu tecrübeleri birer panel şeklinde arkadaşlarımıza aktarsak! Böylece DİKAÇA Sorununu kökten çözmesek bile o zaman bu sorun la uğraşacak ve zaten Batı Trakya da kalmayı göze almış, Batı Trakya'da yaşamaya karar vermiş arkadaşlarımıza daha da faydalı olmaz mıyız?
Hatta belki bu birikim sayesinde birkaç adım da ileriye gidip belki de bu sayede daha lisedeyken üniversite adaylarına bazı bilgileri aktarabiliriz. Mesela İnşşat Mühendiliği'nin süresinin sadece 4 yıl olmadığını, Yunanistan da çalışmak için bir 3 yıl daha eklememiz gerektiğini, hatta iş hayatına atılabilmek için 2 yıl askerlik dahil, birer yıl uzatmaları da eklersek toplam 11 yıl gerektiğini anlatsak o zaman daha fayadalı bir iş yapmış olmazmıyız! Böylece İnşaat okuyanlar bir daha düşünmezler mi?
Bu söylediklerim aslına Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık mesleğinin, mesleki yönlendirme alanına girer. Aramızda bir iki mezun olmasına rağmen bu alanda bir girişimde bulunmamalarına üzülüyorum. Aslında bu işten geçim bile sağlanılabilir!
Yazıyı sonuna kadar okuyup da, bu çocuk ne demek istiyor diye düşünen "Kahvedeki Hasan Amcaya'da" şöyle açıklayayım. Hasan amca be, bu üniversite mezunları buraya gelsin de, bu memeleketin yüzü biraz daha aydınlansın diye
