Bağırmak haykırmak geldi içinden
"sakin olmalıyım,” diye düşündü
Sarsmak isitiyordu sessizliğini
"sevmek istiyorum” diye kaykırdı
Sesi, ruhunun vadilwerinde yankılandı
Sarstı sessizliğini
Dağıtmak isitiyordu karanlığını
Kör değildi ama göremiyordu
Karanlıkların istilasına uğramıştı
Dağıtmak istiyordu karanlığını
Bir mumun titrek ışığıyla
"sevmek istiyorum !” manaları ışınlandı
Dağıttı karanlığını
Silkelemek istiyordu onları
O artık tozlanmış duygularını
Ama nasıl ? nasıl ?
Silkelemek istiyordu onları
Girmemişti ki kimse dünyasına
Dokunmamıştı ki kimse onlara
Duyguların bir tanesi
Parıldıyordu kütüphanede
Bir ışık pınarı gibi
Elini değdi, duyguyualdı
Adı "Sevgi” idi duygunun
Gülümsedi tatlı tatlı
Gözlerini kapatmış
Duyguyu kollarının arasına almıştı
Gözleri değil kalbi
Okuyordu o muhteşem duyguyu
Gülümsedi tatlı tatlı
Bir umut damlası
Belirmişti yüzünde
Haykırdı
"sevebiliyorum işte!
Dağıttı sessizliğini
Dağıttı karanlığını, yalnızlığını
Umut damlalarıydı
Yeni bir ifade veren
O artık parlayan yüzüne
5 Ekim 1990
Çamlıca
