-Y....'a-
"Seni seviyorum !”
dediğimi hatırlıyorum
ilk defa hayatta
bir heyecan, bir telaş
dizlerimin bağları çözülmüştü
düşüverip yere bayılacaktım
kaçma gücünü bulamasaydım kanımda
utancımdan
Aradan yıllar geçti
"Seni seviyorum !”
diyebilmek için utanmadan
gizlice eğiitim kendimi
okuyarak, dinleyerek,
izleyerek, düşünerek
Günün birinde
hazır hissettim kendimi
"Seni seviyorum !”
diyebilmeye ve atılmaya
korkusuzca, göğüs germeye
kopacak fırtınalara
Ancak bulamadım
"Seni seviyorum !”
demeye laik birini
mevsimler boyu
Robinson Cruzoe gibi
ıssız bucaksız bir adada
bekledim
ufukta bir yelkenli görme umuduyla
Geçmedi bir türlü
"Seni seviyorum !”
diyebileceğim coşkuyla
gemiler ve yelkenliler
ıssız adamdan
Bulutlar ve hayaletlerdi
ufukta gördüğüm
ilüzyonlardı
Tam vazgeçecekken
"Seni seviyorum !”
deme hevesinden
yeryüzünde buldum seni
gökyüzünde ararken
hayret !
Ne kadar da güzel
parlıyorsun,karanlığımda
gündüzleri yaşıyorum,
özlediğim.
Sana yıldızıma haykırdım
"Seni seviyorum !”
usulca kulağına
ve tir tir titredi bedenim
geçerken soğuğundan karanlığın
sıcaklığına yüreğinin
Seni seviyorum !
15 Kasım 1992
